Roman Boryczko o Kolekcji

Historia Lin

Lin miał dwie lewe ręce i jedną wyrastającą jakby z pleców. Dla ułatwienia nazwiemy ją „prawą”. Dzięki temu mógł więcej niż normalni (a właściwie to normalne, bo był „serce, nie człowiek”) ludzie (serca). Mógł wszystko prędzej, bo miał trzy ręce.

Nasz wietnamski bohater rozbrajał spojrzeniem, niespotykanym fizis, które przewyższało inne kształtem, a w pewnych miejscach prze-szerzało, bo z twarzy był bardziej klepsydrzasty niż zwyczajny okrąg, latawiec, czy gruszasty; a w talii jak w klatce – miał to po ojcu.

Skupiał się przede wszystkim na doznaniach słuchowych; na węchowych mniej, a najmniej na smakowych; na wzrokowych wcale, bo nie mógł – w miejscu oczodołów nic mu nie wyrosło. To też dostał po ojcu, chociaż ten akurat słynął z sokolich oczu, o ironio, służąc w grupie, w której nota bene większość nie myślała strzelać inaczej niż z biodra.

Lin taki się urodził i takim należało go akceptować, póki żył – był Wietnamczykiem podatnym na nowotwory. Na zachodzie (np. w Zjednoczonym Królestwie) mógłby dłużej przeżyć. Na jeszcze dalszym zachodzie – ale bliższym mu wschodzie (tj. w Stanach Zjednoczonych) – niejeden Forrest będący w podobnej sytuacji dumnie swoje przeżył. Ojczyzna odpowiednio rzetelnie uczyła szacunku do życia.

Strukturalny analfabetyzm odziedziczył po przodkach po dioksynach. Miał dwie wspomniane lewe ręce, a rozwiniętej wstęgi „prawej” nie wieńczyły palce. Zresztą nie przeszło mu przez myśl tak siebie traktować. Nie mógł pisać, to nie mógł. Znajdzie się ktoś, kto to wszystko odtworzy; albo się nie znajdzie – mniejsza o większość, gdy idzie o życie.

Historia dziecka spłodzonego gwałtem w jednym z wypalonych napalmem lasów poruszyłaby każdego. I to nie tyle zbyt naiwne, co geograficznie ciężko osiągalne – po prostu wejść tam, porozmawiać i nagrać materiał. Aby opisać coś okrutnie rzeczywistego, nierzadko potrzeba trochę fikcji, trochę zmyślić. A kiedy okazuje się, że życie dorównuje nierzeczywistością fikcji, wtedy można się łatwo odczarować: bańka twojego twórczego zaangażowania o zmiennej aktywności w problemy n-tego świata rozbija się o statystyczną nieistotność twoich akcji.

Roman Boryczko

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

Olaf Breuning, Bez tytułu, 2006, ołówek, 25 x 15 cm

 

Projekt Podzielmy się Kolekcją! w ramach programu Otwarta Przestrzeń Sztuki. Edukacja kulturalna w Bunkrze dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.